14.3.12

Stranding weens papwiel

Wit sandpad.
Die wind wat
in donker piesangblare kolk
en deur die hoë drade suis.

‘n Hadeda wat skree.
Klein stofvaal kindertjies
wat uitgelate
antwoord gee.

8.3.12

Frühherbst -N.P. van Wyk Louw

Das Jahr wird reif im goldenen Laub der Eichen,
im Weinberg der erbraunt - der neue Wind,
das klare Sonnenlicht durchfluten, bleichen
die weisse Luft; zur Frucht schon sind
sogar die trägsten Blumen bald geworden, fast
unbemerkbar fällt das Laub in den Alleen,
und an den hohen Pappeln ist so mancher Ast
frühmorgens weisser, deutlicher zu sehen.

Lass diese Tage heilig werden, Herr:
lass fallen, was mir Prunk und Zierde war
und spröder Wuchs, und weit von aller Pein;
lass reifen, Deinen Wind mir weh'n, dass er
mir streife meinen Wahn, und offenbar'
zuletzt was treu aus zarter Jugend dann erschein'.
(Deutsche Übersetzung von Harald Thiede)

Vroegherfs -N.P. van Wyk Louw

Die jaar word ryp in goue akkerblare,
in wingerd wat verbruin, en witter lug
wat daglank van die nuwe wind en klare
son deurspoel word; elke blom word vrug,
tot selfs die traagstes; en die eerste blare val
so stilweg in die rookvaal bos en laan,
dat die takke van die lang populiere al
teen elke ligte môre witter staan.

O Heer, laat hierdie dae heilig word:
Laat alles val wat pronk en sieraad was
of enkel jeug, en ver was van die pyn;
laat ryp word, Heer, laat u wind waai, laat stort
my waan, tot al die hoogheid eindelik vas
en nakend uit my teerder jeug verskyn.

6.3.12

Die Panter -Rainer Maria Rilke

In die Jardin des Plantes, Parys. 6.11.1902

Sy heen-en-weergaan langs die heiningstawe
het hom só afgestomp dat hy onsiende staar.
‘n Duisend stawe is in sy bewussyn ingegrawe
-niks as dít weet hy nie- sy wêreld eindig daar.

Die soepel vloei van ligte treë wat kragtig
in immer kleiner sirkels tot ‘n dans oplaai
tol eindelik hipnoties om ‘n middelpunt, ontmagtig
die sterker wil daarbinne vasgedraai.

Net soms ontspan die sluiter agter die pupil
en sal daar dan 'n beeld na binne gaan.
Dit dring deur ledemate wat gespanne ril,
bereik die hart - en hou op bestaan.
(Afrikaanse vertaling deur Harald Thiede)

Der Panther -Rainer Maria Rilke

Im Jardin des Plantes, Paris. 6.11.1902

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gäbe
und hinter tausend Stäben keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein großer Wille steht.

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille -
und hört im Herzen auf zu sein.

3.3.12

My koffiekan

My koffiekan
kan koffie
laat ráák smaak:
laat, as die nag
op sy donkerste raak.

Hardekool houtskool
gluur vuurrooi,
so mooi
as die rook om die sterre draai.

My koffiekan
kan koffie
laat ráák smaak:
laat, in die donker nag.

Kind, 4 jaar oud

Nuwe dag
Blou lug
Warmte, lig

Helder lag

Der Abend

Durch träggewordene Stunden
scheint spätes Licht.

Der Tag, morgens auf stolzem Ross,
gibt ihm nun keine Sporen mehr.

Rauchgrau geht er
im Mantel nebenher.

Er geht, er reitet nicht.

Somer

Al die dae is vol helder sonskyn
en die lug lomerig, lou.
Groen, geurige, gesnyde gras
lê welig soos tapyte uitgerol.
En cumuluswolke stapel tot torings:
glimmend wit en ongelooflik hoog.

Reëndruppels, helder soos glas
strooi wyd uit oor die landskap.
Krieke tjirp en perskes hang
swaar aan ‘n tak.

Droë somer

Die son is witbleekwarm
en die son is groot.
Vervlugtig meedoenloos die sap
in halms en blare
en skroei alles dood.

Die lug sonder ‘n wolk: ‘n koepel
van ‘n duisend blaaie lood.

Herfs -Rainer Maria Rilke

Die blare val, val soos van ver,
asof daar in die heem’le afgeleë tuine welk;
hul val met ‘n ontkennende gebaar.

En in die nagte val die sware aarde
vanuit die sterre na die eensaamheid.

Ons almal val. So val dié hand daar, nou.
En kyk na ander: sien, dit is in almal.

Tog is daar Een, wat al wat val
met eindelose teerheid in Sy hande hou.
(Afrikaanse vertaling deur Harald Thiede)

Herbst -Rainer Maria Rilke

Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.

Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.

Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es ist in allen.

Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Händen hält.

Laeveldse winter

Nou hang die son reeds vroeër
laer oor die gryser berg.
Die weelderige somer het
‘n ryk nalatenskap laat bly
in geel en oker velde ruie gras
en in die rypende rooi doringpeule,
gebrandskilder
en om en om geraam in porseleinblou lug.

Die sonstand kantel met die maande
en dit wat suidelik geleë is
dwing na die ruim se dieper koue.

Deur skadu’s van die skraler middag
rafel rook oor koesterende krale
en oor die uitgestrekte vlakte flikker dit
waar wintervure later in die kouer nagte brand:

‘n yl weerkaatsing van die melkweg
se wye yskoolgloede
ver uitgestrooi
oor die nag se swart, swart werf.